Studium poświęcone kobietom zamieszkującym imperium ottomańskie na przestrzeni sześciu wieków jego istnienia. Autor rekonstruuje wszelkie sfery życia przedstawicielek wielu warstw społecznych: od żon nomadów przemierzających tereny Anatolii, przez ubogie chłopki i średnio zamożne mieszkanki miast, po przedstawicielki najwyższych warstw społecznych, i wreszcie "wielką rodzinę" sułtana. Życie najuboższych polegało na nieustającej walce o przetrwanie; w szczególności dotyczy to kobiet, które brały na siebie nieskończenie wiele obowiązków: do nich należało zajmowanie się domem i dziećmi, gotowanie, wyrabianie tkanin, praca w polu i ogrodzie, doglądanie zwierząt, przynoszenie drewna na opał, a nawet znoszenie ciężkich głazów na budowę domu. Rodziły wiele dzieci, których przeważająca część umierała przed osiągnięciem dorosłości... Najbardziej barwne i egzotyczne są opisy zwyczajów panujących w haremie sułtana. Ściśle strzeżone komnaty pałacu Topkapi, zamieszkane przez żony i odaliski władcy, a także mnóstwo innych dziewcząt o niższej randze, od lat rozbudzały wyobraźnię Europejczyków. Książka zawiera mnóstwo fascynujących szczegółów dotyczących poszczególnych zagadnień: strojów, kultury materialnej, architektury, kuchni oraz rytuałów związanych z narodzinami, zawieraniem małżeństw i śmiercią. Wszystko to tworzy barwny i pełen detali fresk, przybliżający arcybogatą kulturę, która w okresie największego rozkwitu przyćmiewała swoją świetnością cywilizację europejską.
